Putujući banatskom ravnicom približavam se gradu Vršcu. Taman kada sam natopila oči prelepim, ogromnim, cvetovima suncokreta, nailazim na nepregledne plantaže vinograda. Sa moje desne strane dočekuje me velelepna Vršačka kula, simbol grada i okoline, sagrađena na brdu visokom 399 metara, veruje se još davne 1439. kao zamak Đurađa Brankovića. Vršačke planine koje se lučno pružaju iznad grada odišu bogatstvom šumskih izvora, potoka, lekovitog bilja, a dom su mnogim vrstama ptica, insekata i divljači.
Ulazim u grad koji pleni šarmom i čistoćom. Široke ulice prepune biciklista, krase jednospratne, salonske kuće koje se naslanjaju jedna na drugu, a u njih se ulazi kroz kapije kao iz bajke. Fasciniraju me ova dupla vrata, visoka skoro tri metra, koja se uklapaju u celinu fasade, kao i u okolinu. Da bi bila napravljena, svoja umeća dali su stolari, duboresci, bravari, kovači, livci, farbari, vitražeri i stakloresci. O stilovima koji krase vršačke fasade, ograde, balkone i gvozdenim čipkama varoških kapija saznajem od Miodraga Kališkog, autora prelepe monografije „Vršac lepo lice varoši“, koju dobijam na poklon od mojih domaćina i izdavača iste, Turističke organizacije opštine Vršac. Tamo se navodi da je: „Barok gradu dao šarm, a dobro ukomponovani elementi secesije, neogotike i klasicizma čine Vršac nezaboravnom varoši“. Tu su i prozori, kibicfensteri, sa isturenim oknima, oivičeni stilski obrađenim drvetom, koje zovu vršačkim izumom, a svrha im je virenje ili kibicovanje. Nije ni čudo što je radoznalost svojih sugrađana u nezaboravnim komedijama opisao Jovan Sterija Popović, najslavniji i najznačajniji vrščanin, čije ime danas nosi vršačko Narodno pozorište (podignuto 1896.). Slikar, Paja Jovanović, je još jedan, od mnogih vrščana kojima se stanovnici ovog grada ponose.
Najvrednijom građevinom u Vršcu smatra se Vladičanski dvor koji je izgrađen 1763. godine, u stilu baroka, a danas je sedište Episkopa banatskog. U unutrašnjosti dvora smeštena je i pridvorna kapela, a u kapeli se nalazi čudotvorna ikona Presvete Bogorodice zvana vinčanska-bezdinska. Preko puta dvora nalazi se Saborna crkva, najstariji pravoslavni hram u Vršcu sazidan 1728. posvećen Svetom ocu Nikolaju, a njen ikonostas smatra se za jedan od najlepših gore od Save i Dunava. Slikar Paja Jovanović poklonio je hramu dve izuzetno vredne slike, Sveti Nikola spasava osuđenike i Sveta Angelina.
U širem centru grada nalazi se velelepni rimokatolički hram, posvećen Svetom Gerhardu sagrađen 1863. godine u neogotskom stilu. Posle zagrebačke katedrale ova je važila za drugu po veličini u staroj Jugoslaviji.
Kada ste već u Vršcu isplanirajte posetu „Apoteci na stepenicama“ koja potiče iz 18.veka, Gradskom muzeju i parku, koji je jedan od najstarijih u Srbiji i naravno nekom od mnogobrojnih podruma vina i vinarija.
Turistička organizacija opštine Vršac je organizator mnogih manifestacija, a najpoznatije su Festival vina – Vinofest (održava se krajem marta) i Dani berbe grožđa – Grožđebal, koji se održava tradicionalno svake godine, trećeg vikenda u septembru.
– Grožđebal za tri dana poseti oko 100.000 ljudi, a ova 60. berba biće otvorena 14. Septembra uz vino, kobasice i tamburaše, dok naredna tri dana posetioci mogu da uživaju u vatrometu, maskenbalu, karnevalu i večernjim koncertima – kaže Jasna Živković, menadžer za marketing i informisanje TOV.
Građani Vršca su ove godine u martu podigli spomenik Vinku Loziću, jednom od Sterijinih junaka, koji je za vreme berbe zadužen za atmosferu i koji napija ceo grad.
