Kanjon Uvca je specijalni rezervat prirode od izuzetnog značaja zbog svoje netaknute prirode i velikog bogatstva biljnog i životinjskog sveta. Simbol kanjona je beloglavi sup, izuzetno retka vrsta orla lešinara sa rasponom krila i do 3m (jedna od četiri vrste u Evropi i dve u Srbiji) koja se gnezdi na području klisure. Ova ptica nalazila se na grbu srpskih vlastelinskih i vladarskih porodica Mrnjavčevića, Crnojevića, Lazarevića, Nemanjića. Godine 1994. osnovan je Fond za zaštitu ptica grabljivica Beloglavi Sup i sa desetak jedinki, zahvaljujući radu na zaštiti ove vrste i organizovanju hranilišta Manastirina, danas se došlo do oko pet stotina jedinki što ovaj rezrevrat čini jednom od značajnijih kolonija ove vrste na evrpskom kontinentu. Hraneći se uginulim životinjama beloglavi sup sprečava širenje zaraze, te je njegova korist za eko sistem neizmerna. Pored beloglavog supa, ovo područje naseljava preko sto vrsta ptica, kao što su orao belorepan, orao mišar, suri orao, orao zmijar, jastrebovi, sove itd. Čuvari i ornitolozi zabeležili su i pojavu još dve vrste lešinara koji su nekada naseljavali ovo područje – belu kanju i crnog lešinara. Uvac je stanište i preko dvadeset vrsta riba, a tu se nalaze i plodišta mladice, zlatovčice, smuđa, potočne i jezerske pastrmke, skobalja, klena, potočne mrene… Kanjon Uvca nalazi se na krajnjem jugozapadu Srbije, između opština Nova Varoš i Sjenica, na prostoru Starovlaško-raške visije. Veći deo parka pripada opštini Nova Varoš (2/3), dok ostatak pripada opštini Sjenica. Reka Uvac dugačka je 117km i teče od Peštera ka Limskoj dolini a park prirode Kanjon Uvca nalazi se između planina Zlatar, Čemernica, Murtenica, Jadovnik i Javor. Prostire se na području od 7543 hektara, a maksimalna nadmorska visina iznosi 1322m. Menaandri reke Uvac predstavljaju još jednu u nizu magičnih predstava u kojima posetilac može (i mora) da uživa. Ove mandre reka je usekla u krečnjačku stenu i nalaze se na tri lokacije, sa posebnim osvrtom na one kod sela Lopiže gde rtovi meandra dostižu relativnu visinu od oko 100m. Vidikovci raspoređeni po kanjonu jasno govore o tome da ne mora previše daleko da se ode, naročito ne van granica Srbije, da bi se uživalo u magičnoj prirodi i neverovatnoj lepoti koja se ukazuje pred očima. U kanjonu se nalaze brojne pećine a Ušački pećinski sistem je najveći na teritoriji Srbije, sa dužinom do sada istraženih kanala od 6185m. Ušačka i Ledena pećina, spojene jamom Bezdan, čine ovaj sistem koji ima četiri ulaza, a tu su još i Tubića pećina, Baždarska pećina, Durulja.
